Bir Haberim Var

Herkese merhaba,

Bir görünüp bir kaybolan blogçulardan oldum; ama şunu belirtmek isterim ki aklım hep buradaydı. Çünkü burada hep çok güzel, faydalı, eğlenceli yazılar okuyorum ve bu beni çok mutlu ediyor. Acaba blog arkadaşlarım neler yazdı da ben neleri kaçırdım diye düşünmeden edemedim bu süreçte.

Gelelim bu sefer ki uzun aramın nedenine... Minik bir "can"la birlikte geçirdim son 2,5 ayımı :) Hem deli gibi istediğimiz hem de sürpriz olan bir zamanda aldık bu mutlu haberi. Hep "acaba bir gün hamile olduğumu öğrenirsem nasıl tepki veririm" falan gibi düşüncelere kapılmıştım; ancak benimkisi öyle romantik-komedi filmlerindeki gibi pembe balon, tütü etekli bir şekilde sevgilimin beni havalarda uçurduğu bir meydanda olmadı. Öğrendiğimiz dakikalarda tabii ki inanılmaz mutlu olduk; ama mutluluk mu endişe mi ağır bastı derseniz; kesinlikle endişe. O kadar endişe duyduk ki.. Acaba test doğru mu? Gerçekten hamile miyim? Sağlıklı mı? Her şey yolunda mı?...vs bir sürü soru kafamızı kurcaladı.

İlk 1-2 hafta endişeden uyuyamadım. Endişelenmemeye çalışıp güzel şeyler düşünmeye çalıştıkça da uyuyamıyor insan orası da ayrı bir konu tabii ki. (Sonraki haftalarda uyku açığını itina ile kapattım buarada.) Yani anlayacağınız tuhaf bir hismiş. Mutlu gibisin; ama değilsin... Endişeli gibisin; ama değilsin.. Hani çok kalabalık bir grubun önünde önemli bir sunum yapacaksınızdır ve sıra size geldikçe midenizde bir his oluşur ya... İşte tam da öyle.. İlk zamanlarda yemek bile yiyemedim heyecandan.. Ama şimdi de yememek için kendimi frenlemeye çalışıyorum orası ayrı :)

2,5 ay tamamlandı. Haftaya da güzel haberler alırsak sanırım "ilk 3 ay" sendromundan kurtulacağım. Bu süreçte doktorun tavsiyesiyle birazcık da yatakta istirahat etmem gerektiğinden çok da buralara uğrayamadım anlayacağınız. Ama bolca oyuncak örüp yine başka minikleri mutlu etmeye çalışıyorum. Sıra bizimkine de gelir umarım. 

Not: Bu fotoğraf ne alaka? derseniz; evlendiğimizden beri her anneler gününde eşim bana minik bir şey alırdı. Bu sene de limon çamı gördük. Ben çok sevince de anneler günü hediyesi olarak aldı. Nereden bilebilirdik ki aslında minik de bizimleymiş o gün :)