Canım Deniz

Bu sabah çok güzel uyandım. Kalktım, duş aldım. Güzel bir kahvaltı hazırladım. (Portakal suyumuz bile vardı) Biraz buralarda takıldım, derken aslında mutlu uyanmamın sebebi olan yogaya gitmek için hazırlıklarıma başladım. Ne de olsa 1 haftadır uzaktım. Neyse sizlere yoga maceramı daha sonra anlatırım. :) Eve döndüğümde de yazımı hazırlamaya karar verdim.

                                   

Efendim bugünün konusu "ilham". Benim şüphesiz ki ilham kaynağım; deniz. Aslında salt deniz de değil. Göl, akarsu, dere... Su birikintisi olması yeterli sanırım. Hoş, deniz olsa ne ala...

                                     

Saatlerce deniz kıyısında oturabilirim, dalgaların sesini dinleyebilirim. Bundan iyi ilham kaynağı mı olur? Bir de batan güneş varsa ve etraf kızılsa.... Şiir bile yazdırır adama.. Düşünsene,deniz kenarındasın, dalgalar hafif hafif kıyıya vuruyor,denizdeki çakıl taşları dalga ile uyumlu. Bir geliyor, bir gidiyorlar... Derken tatlı bir meltem esmesin mi.. Ama şöyle hafif üşütecek cinsten, hani üzerine ince bir hırka almalık.. Gözlerini kapatmışsın, sadece sen ve deniz var... Sesleri dinliyorsun. O iyot kokusu burnuna geldikçe hayatını, kendini düşünüyorsun. Belki bir çıkmazdasın, aklın hep onda. İyot kokusunu çektikçe aslında çok da çözülemeyecek değil gibi duruyor problemin. Şöyle de yapsam olur, bunu buraya da koysam olur diyorsun ve.... Bir bakmışsın projen, çözümün, yazın, şarkın birden oluşmaya başlamış. Oh diyorsun.. Canım deniz iyi ki varsın..

                                       

Ve en sevdiğim kitaplardan biri olan "Sahildeki Kafka-Haruki Murakami"den bir alıntıyla yazımı bitirmek istiyorum:

-Neden denize baktıkça insanın içi huzurla doluyor acaba?

+Herhalde üzerinde başka birşey olmadığı içindir.

Sevgiler.